Nadszedł wrzesień, a wraz z nim nowe zajęcia szkolne i poza szkolne. Tylko jakie zajęcia dodatkowe warto wybrać? Wybór jest olbrzymi, można przebierać zarówno w sztukach walk, zajęciach tanecznych, jak i w sportach zespołowych. A gdzie miejsce dla zajęć poszerzających wiedzę o świecie? Qlturka weźmie pod lupę sporty, którym towarzyszy poznawanie kultury!
Taniec jest niewątpliwie elementem kultury, choć obecnie zajęcia taneczne są traktowane raczej jako zajęcia treningowe. Czy są jednak tańce, nierozerwalnie związane z daną kulturą, których trenowanie współgra z poznawaniem zwyczajów z innych zakątków świata?
Taniec brzucha często wywołuje skojarzenia z haremami, roznegliżowanymi kurtyzanami, które kołysząc biodrami, uwodzą mężczyzn. Tancerka brzucha wydaje się być plasowana bliżej tancerki erotycznej niż np. baletnicy. Stąd też nierzadko zdziwienie budzi fakt, że są prowadzone zajęcia z belly dance dla dzieci. Ale spokojnie, zajęcia prowadzone dla dzieci jest nazywany tańcem orientalnym, i od kokieteryjnego tańca brzucha odróżnia go to, że nie występują w nim bardziej „kobiece” kroki, oraz obowiązują inne, skromniejsze i bardziej adekwatne do wieku tancerek stroje
Oczywiście taniec orientalny rozwija elastyczność ciała, wyczucie rytmu i ruchy pełne gracji. Ale to nie wszystko. Nieodłącznym elementem tego tańca jest arabski folklor oraz bliskowschodnia muzyka… Na oriental dance składa się wiele stylów, a dodatkowo zawiera elementy tańców ludowych. Ważny jest również charakter muzyki i słowa, jakie niesie, albowiem to one mają kształtować taneczną interpretację. Nauka tańca orientalnego to również nauka arabskich rytmów (jak np. słynny masmoudi kabir czy malfuf) oraz poznawanie instrumentów pochodzących z Bliskiego Wschodu.
Rzecz jasna charakter tańca małych dziewczynek różni się od tego, jaki prezentują dorosłe kobiety. Oglądając ruchy małych tancerek piękną głównie pracę rąk, ewentualnie nawet z woalem (a praca z rekwizytem jest zawsze wyzwaniem!). Nie ma w nim erotyzmu ani kokieterii, tylko raczej coś, co można określić jako „orientalny wdzięk”.
Taniec brzucha jest często mylony z tańcem bollywood. Indyjska kinematografia, czyli głównie Bollywood, wypracowała bowiem właściwy sobie styl tańca, w którym zobaczymy elementy zarówno tradycyjnych tańców z Indii (Kathak i Bharatanatyam), jak i tańca brzucha czy tańca współczesnego. Nauka tańca bollywood nie może istnieć w oderwaniu od kultury Indii. W tym tańcu każdy gest coś oznacza i odnosi się do konkretnych słów piosenki. Dłonie często układają się w symboliczne gesty, tzw. „mudry”, które swoje korzenie mają w filozofii hinduizmu, buddyzmu czy w hatha-jodze. Ucząc się tańca bollywood, dziecko ma również możliwość poznania charakteru Indii i jego mieszkańców ; w charakterystyczny dla kultury indyjskiej sposób piosenki i ruchy wyrażają emocje. Nieodłącznym elementem tańca bollywood jest również strój – są to najczęściej salvar kameez i sari – tradycyjne stroje z Indii.
Taniec bollywood czy taniec brzucha to głównie „dziewczęce” przykłady zajęć, łączących sport z kulturą. Co zaś z chłopcami?
Dla chłopców interesująca może okazać się capoeira [czyt.: kapłera]. Uwaga – to nie jest „zwykła” sztuka walki. Capoeira łączy w sobie zarówno taniec, jak i walkę. Integralną częścią treningu jest… śpiew i gra na instrumentach muzycznych, takich jak jednostrunowe berimbau. Ten oto instrument stał się symbolem capoeira, między innymi dlatego, że wyznacza on rytm walki. Co jednak ma wspólnego taniec z walką? Otóż chodzi tu głównie o płynność ruchów, która uniemożliwia walczącemu przewidzenie ruchu napastnika. W capoeira łączą się ze sobą nie tylko walka z muzyką, ale i tradycje afrykańskie z brazylijskimi. Styl ten został bowiem stworzony przez niewolników przywożonych z Afryki. Pod przykrywką tańca walczyli ze sobą, trenując, aby móc bronić się w czasie ucieczki lub przed porwaniem czy przemocą właścicieli. Właśnie dzięki temu capoeira przetrwała dosłownie „pod nosem” właścicieli niewolników. Ze względu na swoją niezwykłą historię, w dobrych ośrodkach capoeira, uczestnicy zajęć uczą się nie tylko ciosów, ale i muzyki, kultury, gry na instrumentach, filozofii i wartości historycznych.
Zachęcam do wypełniania dzieciom czasu wartościowymi zajęciami, w szczególności, gdy przyczyniają się one do wszechstronnego rozwoju. Jak widać, uprawianie sportu może iść w parze nie tylko z poznawaniem kultur świata, ale i z dobrą zabawą!
Alicja Nowaczyk
(Dodano: 2011-09-07)