„Dzieci z Carcassonne” – recenzja gry - Qlturka.pl Dziecko i kultura

Wcześniej czy później nadchodzi taki moment, że na hasło „zagraj ze mną mamo/tato” ma się ochotę wziąć nogi za pas. Nie przypuszczałam, że to kiedyś nastąpi, ale zdążyłam znienawidzić nawet chińczyka, moją ukochaną grę z dzieciństwa!

Bo mucha brzęczy, zegar tyka, rzucasz kostką… i rzucasz… i rzucasz… i dalej nie ma szóstki, a jak już wypadnie, to odliczasz pola, następnie uciszasz spory, kto powinien stać na polu, a kto obok pola i jedyny sens, jaki w tym dostrzegasz, to doskonalenie umiejętności liczenia do sześciu. Jednak w końcu nadchodzi taki moment, gdy czujesz, że szczęki zaraz ci rozerwie potężne ziewnięcie, albo zaśniesz i spadniesz z krzesła. Ale nie trać ducha, udręczony rodzicu! Jest nadzieja!

„Dzieci z Carcassone” to gra, przy której znudzeni i zmęczeni rodzice w końcu odetchną z ulgą i do tego poczują rozkoszny dreszczyk emocji. Żadnych kostek, żadnego oczekiwania na szóstkę, na rybkę albo wędkę. Każdy ruch zmienia sytuację. Czysty relaks, prawdziwa przyjemność.

Trudno powiedzieć, że to gra planszowa, bo nie ma tu planszy w tradycyjnym rozumieniu rozkładanej tektury. Gracze (można grać we dwoje, troje i czworo, oczywiście im więcej uczestników, tym gra jest bardziej emocjonująca) mają do dyspozycji po osiem pionków i stos kwadratowych kartoników, na każdym jest fragment drogi i kolorowe postacie dzieci. Losuje się po jednym kartoniku i dokłada go do położonych poprzednio. Chodzi o to, by zbudować drogę zamkniętą z dwóch stron w taki sprytny sposób, aby było na niej jak najwięcej postaci w kolorze naszych pionków. Wymaga to czujnego obserwowania planszy i ruchów przeciwników, bo wygrywa ten, kto pierwszy umieści wszystkie swoje pionki na planszy.

Gra jest bardzo porządnie wykonana, kartoniki są grube, pionki duże i drewniane. Nie do zdarcia.

I jeszcze wam powiem, że pierwszy raz w historii naszej rodziny to ja chodzę za dziećmi i proszę, by ze mną zagrały.

Dorota Smoleń
od-rana-do-wieczora.blog.pl
www.dwiechochelki.pl
nasza ocena 5