„…na szczęście są też tacy, którzy myślą tak jak ty” – recenzja książki „Wędrowne ptaki”

W dobie ogólnonarodowej konfrontacji z tolerancją, kiedy okazuje się, że kraj niegdyś otwarty na inne kultury, w XXI wieku wciąż postrzega Inność przez pryzmat stereotypów; gdy w Obcych widzi się zagrożenie, trudno o lepszy czas na wydanie książki „Wędrowne ptaki” Michaela Rohera.

Tytułowi bohaterowie to w rzeczywistości ludzie ukrywający się za ptasimi (a bardziej dziobimi) maskami. Przychodzą i odchodzą. Udają się tam, gdzie ze względu na porę roku łatwiej zdobyć pożywienie. W zimie na ludzi nie można liczyć, chyba że… trafi się na taką osobę, jak pani Lorenz, która nakarmi i da schronienie. Ona, tak samo jak Łukasz – główny bohater opowiadania – wie, że Obcy nie znaczy gorszy.

Dzięki kolażom, stonowanym barwom, czasem nietypowej perspektywie, książka nabiera dodatkowego poetyckiego i symbolicznego charakteru. To ilustracje od razu zdradzają, że ptaki są tak naprawdę ludźmi, choć mają skrzydła i dzioby… To mogą być wędrowni artyści, Cyganie, migranci, uchodźcy – tak wiele jest sytuacji, w których ludność opuszcza swoje rodzinne strony. Nie w każdym miejscu czeka Łukasz z otwartymi ramionami…

To historia o przyjaźni ponad podziałami, o tolerancji, pomaganiu i empatii. To jak nigdy dotąd potrzebna książka. I znów, jak to często bywa, przykład dają dzieci. A skoro tak, to dają także nadzieję na lepszą przyszłość. To piękne, wysmakowane, dające do myślenia dzieło. Polecam!

Agata Hołubowska
Ocena: 5

wedrowne ptaki ksiazka

Wędrowne ptaki
Tekst i il.: Michael Roher
Wyd. Prószyński Media, 2017
Wiek: 5+

Dodaj komentarz