Recenzja serii „Kraina uważności” - Qlturka.pl Dziecko i kultura

Z tą serią spotkałam się ponad rok temu i dzięki niej miałam przyjemność poznać przepiękne książki ze zwierzętami w rolach głównych. Ten przepiękny cykl wydawniczy, autorstwa Agnieszki Pawłowskiej, porusza bardzo trudne dla dzieci tematy. Pod postacią zwierząt uczy najmłodszego czytelnika ważnych rzeczy i umiejętności korzystania z przyjemności życia z uwagą, empatią i zrozumieniem.

Bohaterami są tygrysek Erwinek, szczurek Rysio, lew Staszek, nietoperzyca Kaja i kotka Wiktoria. Dziś zapraszam na ponowne spotkanie z tymi przesympatycznymi zwierzakami.

„Kraina Uważności to piękne i spokojne miejsce, wypełnione bogactwem roślin, kolorów, dźwięków i zapachów” – takim opisem zaczyna się pierwsza książka z serii. Opis dodatkowo wzbogacony jest ilustracjami, które z nim współgrają i oddają urok tego niezwykłego miejsca. Piękne miejsce, ale nie zawsze dzieją się w nim dobre rzeczy. Na placu zabaw zawzięcie sprzeczają się ze sobą dwaj bohaterowie – lew Staszek i tygrysek Erwinek. Poróżnia ich drobiazg, ale jeszcze moment, a słowne przepychanki przerodzą się w prawdziwą kłótnię. A nad jeziorem spotykamy kotkę Wiktorię i szczurka Rysia, którzy rozmawiają o różnych sprawach. Właściwie to nie rozmowa a monolog, bo kotka nie daje dojść swojemu przyjacielowi do głosu. Nie potrafi uważnie słuchać, co zdecydowanie zakłóca prawidłowa komunikację. Ze szkoły natomiast, dobiega płacz i śmiech zarazem – to nietoperzyca Kaja, która wyśmiewa, w otoczeniu innych zwierzątek, małego wilczka Leosia, opowiadając na jego temat niestworzone rzeczy i zdradzając jego tajemnice. Kaja czuje się ważna, bo ma widownię i wydaje jej się, że takim zachowaniem zjedna sobie przyjaciół.

Opowieść dotyka trzech różnych problemów, jakże ważnych do prawidłowego funkcjonowania w życiu społecznym. Wszystkie rozwiązuje główny bohater opowieści „Przyjaciele z Krainy Uważności – komunikacja”, jest nim „opiekun Krainy i strażnik Uważności” – orzeł. Ptak obserwuje sytuacje, przysłuchuje się im, by ostatecznie sfrunąć i wytłumaczyć uczestnikom zajść w czym tkwi problem. Orzeł opowiada o sztuce prawidłowego dyskutowania, nawet wówczas, gdy rozmówcy różnią się poglądami, o konieczności podejmowania kompromisów i o tym, jak istotne w rozmowie jest uważne słuchanie. Uświadamia jak okrutne i krzywdzące jest wyśmiewanie się z innych i że wcale nie poprawia to własnego samopoczucia.

Wilczek Leon to bohater drugiej książki. Nasz bohater ma problem z odwagą – wszystkiego się boi a bujna wyobraźnia jeszcze bardziej utrudnia mu codzienne funkcjonowanie. Leoś wstydzi się swojego strachu, nie podejmuje żadnych działań, gdyż z góry zakłada, ze niczego nie potrafi, nic mu nie wychodzi. Różne zdarzenia powodują, że wilczek musi szukać pomocy u najbliższych. Rozmawia z dziadkiem, który słynie ze swoich stolarskich umiejętności. Podziwia tatę, który zwalczył strachy z dzieciństwa.

Rekomendacja na okładce przedstawia serię „Kraina Uważności” jako lekturę, która „daje możliwość nowego spojrzenia na siebie oraz otaczający świat, jednocześnie oferując bardzo przydatne narzędzia, które uruchamiają się już podczas czytania”. I tak jest faktycznie. Książki podają gotowe rozwiązania do radzenia sobie z problemami. Magiczne pudełko, do którego wykrzykujemy swoje strachy, techniki relaksacyjne pozwalające za pomocą kontrolowanego oddechu rozluźniać spięte trwogą ciało. To takie historie o Trzech Mądrych Sitach służących do filtrowania tego, co chcemy powiedzieć drugiej osobie. Podane w sposób prosty, ale jednocześnie zabawny i przyjazny małemu czytelnikowi, tłumaczące trudne tematy i pozwalające się z nimi zmierzyć.

Magiczna, poruszająca najczulsze struny ludzkiego serca seria książeczek dla najmłodszych, chociaż i dorosłemu pozostawia pole do refleksji. Dodatkowym walorem opowiadań jest strona graficzna. Ilustracje autorstwa Kingi Kałużny zachwycają realizmem oraz bogactwem kolorów i szczegółów. Na uwagę zasługuje również czcionka, która nie jest jednolita, różni się wielkością, pogrubieniami. Jej różnorodność stopniuje emocje podczas czytania.

Iwona Pietrucha – nauczycielka przedszkola

Ocena: 5

wilczek leon