„Moja młodsza siostra” – recenzja książki

Urodziła się 1 czerwca, ale termin był na 13. Niby nie na temat, ale jednak… 13 czerwca jest Dzień Siostry. I od ubiegłego roku obchodzimy ten dzień w sposób wyjątkowy. Wtedy bowiem mojej córeczce urodziła się siostra.

Już czytając pierwsze zdania w książce Astrid Desbordes „Moja młodsza siostra”, wyd. Entliczek, Warszawa 2017, wiedziałam, że będę ją uwielbiała i nie pomyliłam się.

To już kolejna książka autorki, którą wydaje Entliczek, i kolejna, która tak bardzo wzrusza – zarówno dzieci, jak i dorosłych.

„Pewnego dnia rodzice powiedzieli mi, że będę miał siostrzyczkę”.

Tej chwili się nie zapomina, tego spojrzenia, wzruszenia, przestraszenia. I wszystkich kolejnych chwil, które następują po niej. Oczekiwanie, pierwszy dotyk, pierwsze tulenie na rękach, pierwsze wspólne zabawy, pierwsze radości i pierwsze smutki… Szczególnie smutek „detronizacji” jedynaka pięknie opisuje Desbordes, a jeszcze piękniej ilustruje te emocje Pauline Martin.

Uwielbiam takie książki, które nie tłumaczą, nie roztrząsają, nie mędrkują, nie polemizują, tylko delikatnie i czule dotykają uczuć dziecka. Uczuć czasem tak bardzo sprzecznych, na przykład wtedy, gdy między rodzeństwem „wybucha wojna na zawsze, ale nigdy na długo”.

I najważniejsze – naszemu bohaterowi mama powiedziała, że „w sercach rodziców nigdy nie zabraknie miejsca, bo są wielkie jak niebo”. Nie jest ważne, czy macie dwoje, czworo, pięcioro dzieci, czy jedno. Ważne, by każde z nich wiedziało, jak bardzo jest kochane i że to się nie zmieni nigdy, nawet gdy urodzi się ktoś bardzo malutki, kto czasami zajmuje bardzo, bardzo dużo miejsca.

Dla mnie to doskonała kontynuacja książki „Miłość” i fantastyczna okazja do mówienia moim córkom, jak one są ważne dla mnie i jak ważne dla mnie jest to, że mają siebie.

Cudowna miniatura o miłości między rodzeństwem do czytania w każdym wieku!

Gorąco polecam,
Kalina Cyz