Przyznam szczerze, że nie miałam pojęcia, iż Aldous Huxley, angielski powieściopisarz, eseista, poeta i krytyk literacki miał w swoim dorobku książkę dla dzieci. Dowiedziałam się o tym dzięki wydawnictwu Dwie Siostry, które właśnie opowiastką „Wrony i wąż” zainaugurowało serię pt. „Serio”. W jej skład wejdą wyjątkowe teksty twórców światowej literatury, napisane z myślą o najmłodszych,
Bycie królem to musi być nie lada wyzwanie. Sądząc po minie i nastroju Króla Karola X, bohatera książki o intrygująco brzmiącym tytule, „Zarafa” – kłopotów i trosk spada na koronowaną głowę bez liku. A gdy do tego charakter żony pozostawia wiele do życzenia, odzyskanie dobrego humoru i energii wymaga dużo samozaparcia lub… pojawienia się niezwykłego
O tym, że potwory nie zawsze są straszne każdy młody czytelnik może dowiedzieć się z książki napisanej (a właściwie „opowiedzianej”, jak zasugerował wydawca) przez Elżbietę Pałasz – „Potwór Dyzio i Kraina Zabawy”. Dyzio jest małym chłopcem, który ma trzy siostry-potworzyce: Kornelię, Prunelię i Zezolindę. W przeciwieństwie do tej ostatniej, Dyzio jest cichy i nieśmiały. Ciągle
Miś Paddington, pochodzący z odległego Peru, jest wdzięcznym obserwatorem angielskiej kultury. Dzięki swemu przyjacielowi – starszemu panu o nazwisku Gruber – poznaje nowy zwyczaj, jakim jest coroczny festyn w położonej nad kanałem Małej Wenecji, dzielnicy Londynu. Zaplanowano bogaty program, w którym i mały miś znalazł coś dla siebie: konkurs o nazwie „Spacerek literek”, polegający na
Wiewiór Wystraszny, jak sama nazwa wskazuje, bał się rekinów, tarantuli, zabójczych pszczół, mikrobów i jeszcze paru innych rzeczy, a nade wszystko cenił poczucie bezpieczeństwa, więc nie schodził ze swojego dębu.
Florka już na dobre rozgościła się w niejednym domu, ale może warto o niej przypomnieć, bo za chwilę ukaże się już trzeci tom przygód zabawnej ryjówki.
Tym razem moje spojrzenie padło nie na którąś z książek czytanych w dzieciństwie, lecz na pozycję uwielbianą przez dzieci przyjaciół. Pojawiła się u mnie, w domowej biblioteczce, wskutek pogawędek o różnych lekturach godnych uwagi: tych sprzed lat, nowszych i kupionych lub pożyczonych przed kilkoma tygodniami, a nawet dniami.
Hauni jest czarnowłosą dziewczynką, mieszka w Korei i ma duży szklany dzban, w którym przechowuje swoje najcenniejsze skarby. Są to drobiazgi, pamiątki i prezenty, stanowiące dla niej niezwykłą wartość. Wśród nich najważniejszy jest grzebień wysadzany masą perłową, jaki dostała od babci. Hauni marzy o tym, by kiedyś zanurkować po własną perłę aż na samo dno
W rodzinie małej dziewczynki nie dzieje się dobrze. Rodzice kłócą się z niezrozumiałych przyczyn, z nią nikt na ten temat nie rozmawia, nie wyjaśnia, nie uspokaja. Nic dziwnego, że najchętniej uciekłaby z tego męczącego dla niej świata. Marzy, by mieć skrzydła i ulecieć w siną dal. Zazdrości stojącemu przed nią krukowi i nagle… ptak zabiera
Wielu rodziców nazywa swoje dzieci „Księżniczkami”, „Królewiczami”, „Skarbami” etc. – bardzo ładnymi określeniami, za którymi nic się nie kryje. Bo żeby dziecko czuło się prawdziwym „Skarbem”, musi być przede wszystkim otoczone troską, miłością, szacunkiem i uwagą.
