„Moje – nie moje” to mądra i ciekawie zilustrowana bajka. Prosta treść kryje w sobie niezwykłą głębię. Na polanie pojawia się nieznanego pochodzenia jajo, a że było nietypowe i bardzo urokliwe – złote w srebrzyste kwiatki, aspiracje do jego posiadania mieli wszyscy mieszkańcy lasu. Lasu nie byle jakiego, skoro zamieszkiwanego zarówno przez dobrze nam znane środkowoeuropejskie zwierzęta (m. in. wróble, sroki, bociana, mrówki, pszczoły), jak i bardziej egzotyczne: węża boa, strusia, krokodyla czy kangura. Spór o to, czyje jest Ono trwałby pewnie długo, gdyby nie kangur, który rozsądził go, zarządzając, by każdy przez jeden dzień opiekował się jajem. (więcej…)