„Wyprawa po deszcz”, przedstawienie zorganizowane przez Centrum Nauki Kopernik, to baśń naukowa, która świetnie wpisuje się w bardzo ostatnio popularny nurt nauki poprzez zabawę. Wydaje się oczywiste, że nie ma lepszego sposobu na zachęcanie dzieci do poznawania świata, a ten niesamowity spektakl jest na to najlepszym dowodem.

Od samego początku dzieci wciągnięte zostają do przeżywania nadzwyczajnej przygody razem z Małgosią i Wiktorem, którzy wyruszają po deszcz – jego brak powoduje w ich miasteczku suszę. Odzyskanie życiodajnego deszczu nie będzie łatwe, gdyż Ponury Strażnik wymyślił bardzo skomplikowane zadania, których dotąd nikomu nie udało się rozwiązać.

Pierwsze zadanie polegało na stworzeniu dymu bez ognia w lokomotywie. Dzieci na widowni, zachęcone do zgłaszania swoich pomysłów, miały niesamowitą frajdę, szczególnie gdy okazało się, że można stworzyć parę, dodając do siebie dwie substancje chemiczne.

Druga zagadka dotyczyła rozpalenia ognia bez zapałek. Wiktorowi udało się to za pomocą baterii – na sali rozległo się wielkie „wow”. Można było zaobserwować otwarte ze zdziwienia buźki i oczy widzów. Dokładnie to samo działo się po każdym następnym eksperymencie, czyli: dmuchaniu w rękaw, by jednym tylko podmuchem go napełnić, oszczędzając płuca; gaszenie świec za pomocą suchego lodu; unoszący się w powietrzu balon.

Widzowie podczas wszystkich fascynujących łamigłówek mieli mnóstwo zabawy i radości. Wokół widać było, jak z wypiekami śledzą akcję i uczestniczą w odzyskiwaniu deszczu. Dodatkowo po każdym zadaniu śpiewany był króciutki wierszyk: „Ręce, nogi, uszy, oczy razem nic nas nie zaskoczy. Moja głowa, twoja głowa i odpowiedź jest gotowa”. Przy tym Małgosia z Wiktorem wykonywali ruchy rękoma, a wraz z nimi wszystkie uradowane dzieci.

Gdy już 5 zagadek zostało rozwiązanych, na scenie pojawił się Ponury Strażnik, którego wcześniej było tylko słychać. Oddał deszcz i przemienił się w Pogodnego Strażnika, a młodzi naukowcy, wytwarzając super chmurę, która zaczęła się rozprzestrzeniać po podłodze, znikli.

Dzieci tłumnie podbiegły do sceny, żeby dotknąć chmury i zobaczyć z bliska to niesamowite zjawisko.

Przy wejściu, jeszcze przed rozpoczęciem się spektaklu, dzieci otrzymały tajemniczą kopertę, którą mogły otworzyć w czasie zapalania świeczek podczas jednej z zagadek. Okazało się, że znajdowały się w niej okulary posiadające tęczowe właściwości. Niesamowicie patrzy się przez nie na światło i ogień. Dzieciaki wykrzykiwały całą gamę kolorów, które widziały przez te właśnie okulary.

Wszystko co działo się podczas tego przedstawienia wzbudziło we mnie mnóstwo radości i trochę zazdrości, że jak byłam mała, to nie miałam okazji uczestniczyć w tak niezwykłych i atrakcyjnych przedstawieniach interaktywnych. Widać było, że dzieci wraz z rodzicami świetnie się bawią, a jednocześnie dowiadują tylu ciekawych i fascynujących rzeczy. Wszystko to dzięki nauce, choć wyglądało zupełnie jak magia. Dodatkowo fabuła była bardzo wciągająca, a możliwość uczestnictwa w zadaniach powodował, że nikt się nie nudził. Mnie osobiście najbardziej podobało się gaszenie świec suchym lodem – nie mogłam się nadziwić, jak to nastąpiło. Widziałam też, że i inni dorośli przyglądali się różnym eksperymentom z nie lada zaciekawieniem.

Zabawę polecam wszystkim, niezależnie od wieku. Warto zobaczyć to, co dzieje się na scenie i połknąć bakcyla, by potem, w domu, z otrzymaną specjalną ulotką z informacjami, spróbować samodzielnie wykonać niektóre doświadczenia.

Przedstawienie, co mnie zupełnie nie dziwi, choć właśnie dziś (28 marca 2009) miało swoją premierę, wzbudziło tak wielkie zainteresowanie, że w ciągu trzech godzin wyprzedane zostały bilety na trzy zaplanowane na ten weekend spektakle.

Jest bardzo obiecujące to, iż Centrum Nauki Kopernik, choć nie ma jeszcze swojej siedziby, już planuje kolejne podobne przedsięwzięcia dla najmłodszych. Tego przedstawienia gratuluję z całego serca.

Kamila Solecka, fot. Aneta Prymaka

Wyprawa po deszcz
Spektakl dla dzieci od 3 lat
Czas trwania 40 min.
Organizator: Centrum Nauki Kopernik

(Dodano: 2009-03-28)