„Idol. Maria Skłodowska-Curie” – recenzja książki

Gdybym miała taką możliwość, oceniłabym tę książkę zdecydowanie wyżej, niż pozwala na to skala proponowana przez portal Qlturka.pl. Wielkie brawa należą się autorce i pomysłodawczyni za niezwykłą koncepcję przekazania najmłodszemu odbiorcy tak trudnego zagadnienia i za wyczucie czasu z wydaniem książki (wszak w tym samym momencie na ekrany kin wchodzi film o Marii Skłodowskiej-Curie, inspirowany książką biograficzną Magdaleny Niedźwiedzkiej). Tak więc naszą słynną rodaczkę mają dziś okazję głębiej poznać nie tylko dorośli.

„Idol” to seria książek Wydawnictwa Widnokrąg, traktująca o wielkich ludziach świata kultury i nauki. „Maria Skłodowska-Curie” otwiera ten cykl. Justyna Styszyńska jest pomysłodawczynią, autorką tekstu i ilustratorką książki (nazwisko znane zapewne miłośnikom książek dla dzieci chociażby ze świetnej serii zeszytów „Zwykli niezwykli mieszkańcy”). To wiele, jak na jedną osobę. Ale autorka stanęła na wysokości zadania i stworzyła niezwykłą pomoc naukową – książkę, która sprawi, że bardzo trudny temat może okazać się zabawną przygodą z chemią i fizyką.

Otwieramy tę niezwykłą publikację i już od pierwszych stron poznajemy młodziutką Marię, w której rodzice zaszczepili bakcyla nauki. Zwiedzamy jej miejsce pracy, spacerujemy warszawską ulicą z końca XIX wieku, odkrywamy tajemnice prywatnego życia uczonej. Kolejne strony to Maria podczas pracy w laboratorium, jej ukochane córki, które uczyła z równie wielką pasją, jak ją kiedyś ojciec. Książka zwraca w tym momencie uwagę na fakt, iż najlepiej poznaje się świat nauki namacalnie, dzięki eksperymentom i eksplorowaniu, a nie nudnym siedzeniu w szkolnej ławce.

Tablica Mendelejewa, jądro atomu, promieniowanie, skomplikowane nazwy odkrywanych pierwiastków, niezbędne do tego wyposażenie laboratorium naukowego – wydają się nam, dorosłym, niezwykle trudne, a cóż dopiero dla małego człowieka. Justyna Styszyńska udowadnia nam, że to nic bardziej mylnego. W sposób prosty dawkuje wiedzę z dziedziny chemii i fizyki, mimo, że na nazwach przyrządów nawet dorosły może połamać sobie język, i rozbudza zainteresowanie przedmiotami ścisłymi.

Lektura książki to nie tylko nauka, to również, a może przede wszystkim, zabawa. W odszukiwanie przedmiotów na ilustracjach, przyswajanie tym samym specjalistycznego słownictwa, uzupełnianie półek laboratorium wyposażeniem niezbędnym do podejmowania eksperymentów naukowych, a wszystko to urozmaicone wkładką, w której znajdują się naklejki pozwalające na zdobywanie i utrwalanie wiedzy. Te naklejki to niezwykły plus dla wydawcy – nic tak nie przyciąga uwagi dzieci, jak właśnie taka forma zabawy.

Najmłodszy czytelnik znajdzie tu również zachętę do podejmowania eksperymentów badawczych. No bo jak najlepiej przekonać się, dlaczego niektóre przedmioty toną, a inne utrzymują się na powierzchni wody? Zatem zakładajcie białe fartuchy, bierzcie w ręce laboratoryjne szkoło i do dzieła….

Zazwyczaj nie przepadam za takim dużym formatem książek, adresowanych nawet dla najmłodszego odbiorcy. W tym przypadku uważam jednak, że to świetne rozwiązanie. Rozmiar, ciut mniejszy niż A3, umiejętnie rozmieszczone wyraziste ilustracje i tekst oraz niezwykłe wyczucie proporcjonalności (duże płaszczyzny grafiki przeważające nad małą zawartością tekstu) sprawiają, że publikację przegląda się z zaciekawieniem i niezwykłą uwagą. Świetnym zabiegiem technicznym jest wyróżnienie słów kluczowych związanych z życiem i pracą Noblistki.

Szata graficzna książki to bardzo stonowane kolory, które tym samym oddają klimat z przełomu XIX i XX wieku oraz nie rozpraszają uwagi czytelnika, pozwalając mu skupić się na stronie merytorycznej publikacji.

Książka przeznaczona jest dla odbiorcy w kategorii wiekowej 7+. No więc dobrze, przyznam się bez bicia – sama rozczytywałam się w życiorysie naszej sławnej uczonej. Czego nie nauczyłam się na nielubianej lekcji chemii, to teraz połknęłam z zachłannością.

Polecam tę niesamowitą publikację i przyznam, że z niecierpliwością czekam na nowe pomysły autorki. Kogo tym razem Justyna Styszyńska przedstawi małemu czytelnikowi?

Iwona Pietrucha – nauczycielka przedszkola
Ocena 5