Premiera: Spektakl „Alicja w krainie czarów”

Czy do tego, by znaleźć się w krainie snu potrzeba cudu?  A może jedynie wyobraźni i przekonania, że to właśnie za jej sprawą dziecięcy pokój jest w stanie przemienić się w przestrzeń fikcji i nonsensu?  Gdy zabawą rządzi dziecko, ucieczka od realności jest równie prawdopodobna, co szczęśliwy powrót do codziennego życia. Podróż, która przyniesie niespodzianki nie tylko tytułowej bohaterce, odbywać się będzie w planie lalkowym i aktorskim. 

Reżyser o spektaklu

Аliсja w krainie czarów – to bardzo dziwna książka. Właściwie niemożliwe wydaje się opowiedzenie jej fabuły, przekazanie treści. Jest w niej jednak coś magicznego.

Lewis Carroll stworzył nieistniejący świat na tyle daleki od realności, że sam w sobie stał się realnością. Każdy może go interpretować po swojemu, a on nie traci na spójności.

Jaka jest Alicja?

Czy patrzy na nas ze starej fotografii? Czy też jest postacią z ilustracji Johna Tenniela, czy z filmu Burtona? Może podobna jest do tej, którą stworzył Disney? Albo do tej, która pojawia się w klipie Avrile Lavigne, lub w grze komputerowej? Te wszystkie niepodobne do siebie, z wyglądu i charakteru, postacie są Alicją. Całkiem zwyczajne imię staje się uosobieniem określonych cech.

Ta książka nie jest wyłącznie o Alicji.

Jest o Lewisie Carrollu, który daremnie próbował zatrzymać czas. Robił to przyjaźniąc się z dziećmi, zajmując się fotografią, układając absurdalne i jednocześnie logiczne twierdzenia. To on, autor powieści, szydzi z braku umiejętności uczonej Myszy w posługiwaniu się językiem zrozumiałym dla dzieci. Kpi z nudnych wywodów Delikatesa, wspominającego przeszłość, z megalomanii Królów, Dam i innych mniej ważnych kart do gry. To on, jako Szalony Kapelusznik, kłóci się z Czasem. To on, jako Biały Królik, nieustannie gdzieś spieszy się i spóźnia. Wreszcie, podobnie jak Kot z Cheshire, ulatuje z pamięci Alicji – najpierw znikają jego ręce, potem ciało, następnie twarz i, na ostatku, uśmiech.

Alicja… to książka o osobach, które nigdy nie istniały. Alicja Liddell była Alicją jedynie z wyobraźni sir Dodgsona, a Charles Lutwidge Dodgson stał się Lewisem Carrollem tylko dzięki Alicji Liddell. Oni nie istnieli. A jednak byli i pozostaną na zawsze.

A jednak spotkali się…

Nie mamy zamiaru być odkrywczy czy oryginalni. Chcemy tylko trochę przybliżyć do siebie dwa światy, które istnieją w jednej przestrzeni, lecz rzadko, niestety, spotykają się w czasie. Chodzi o świat dzieci i świat dorosłych.

Pragniemy porozumieć się z Czasem.

Aleksiej Leliawski

(Przekład Eugenia Dąbkowska)

Biogramy twórców

Aleksiej Leliawski

Reżyser. Absolwent Białoruskiej Akademii Sztuk. W latach 1979– 1982 pracuje jako reżyser i zastępca dyrektora naczelnego do spraw artystycznych i literackich w Białoruskim Państwowym Teatrze Lalek w Mińsku. Od 1986 roku do dziś pełni tu funkcję dyrektora artystycznego, a od lat 90. – także dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Lalkowej. Reżyseruje w teatrach w kraju i za granicą, m.in. w : Niemczech, Holandii, Słowenii, Bośni i Hercegowinie, Litwie, Rosji, Polsce. Spośród ponad dziewięćdziesięciu spektakli dla dzieci i dorosłych, do najważniejszych w jego dorobku należą: Biały statek Ajtmatowa, Kruk Gozziego, Wania. Opowieść o Wani i tajemnicach rosyjskiej duszy, Mistrz i Małgorzata Bułhakowa, Lear, Burza Szekspira, Mewa, Trzy siostry Czechowa, Folwark zwierzęcy Orwella, Wieczna pieśń Kupały, Moby Dick Melville’a, Samozwaniec wg opery Musorgskiego, Odyseusz  Norreviga. Wiele przedstawień pokazywanych jest na międzynarodowych festiwalach, m.in. w: Austrii, Belgii, Danii, Bułgarii, Niemczech, Iranie, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Chorwacji, Słowenii, Szwajcarii, Uzbekistanie, Łotwie i Polsce. W latach 1989–2006 jest wykładowcą Białoruskiej Akademii Sztuk. Laureat prestiżowych nagród, m.in.: Rosyjskiej „Złotej Maski”, Teatralnej Nagrody Sankt Petersburga, Nagrody im. Jana Dormana. Jego spektakl Cudowna podróż Lagerlöf , zrealizowany w Teatrze Lalka w sezonie 2016/2017, był prezentowany w dziewięciu ośrodkach kultury na terenie całego kraju w ramach Programu TEATR POLSKA organizowanego przez Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego ze środków MKiDN.

Martyna Kander

Absolwentka Wydziału Scenografii w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Accademia di Belle Arti w Wenecji. Zrealizowała spektakle na scenach operowych i dramatycznych, m.in. w Operze na Zamku w Szczecinie Operze Nova w Bydgoszczy, Teatrze Powszechnym w Warszawie, Operze Kameralnej w Warszawie, Teatrze im. Juliusza Słowackiego, Teatrze Narodowym w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu. Dwukrotnie została wyróżniona stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz nagrodami za twórczość na polu scenografii, w tym Nagrody im. T. Roszkowskiej, Nagrody im. Jana Kiepury, Nagrody im. J. Moskala na Festiwalu Nowej Scenografii oraz Nagrody Specjalnej ZASP im. A. Pronaszki.

Pracuje jako na Wydziale Scenografii ASP w Warszawie, gdzie w 2018 roku obroniła tytuł doktora.

Paweł Piątek

Znany krakowski muzyk, aranżer, kompozytor i producent muzyczny. Współzałożyciel i lider grupy jazzowej Overtime. Wieloletni pianista zespołu Anawa Marka Grechuty a od 2008 r kierownik muzyczny festiwalu poświęconego temu Artyście. Współpracuje z wieloma Gwiazdami polskiej sceny, tworzy muzykę teatralną, prowadzi własne, małe studio nagrań.

Adaptacja i reżyseria: Aleksiej Leliawski
Przekład: Małgorzata Buchalik
Scenografia i lalki: Martyna Kander
Muzyka: Paweł Piątek
Asystent reżysera: Mirosława Płońska-Bartsch

W obsadzie: Anna Andrzejewska (gościnnie), Beata Duda-Perzyna, Tomasz Mazurek, Mirosława Płońska-Bartsch, Olga Ryl-Krystianowska, Wojciech Pałęcki, Piotr Tworek, Weronika Wachowska (gościnnie)

Realizacja dofinansowana ze środków MKiDN. 

Dodaj komentarz