Ten album to nie lada gratka dla fana piłki nożnej, dużego i małego, chociaż to publikacja przeznaczona dla starszych dzieci. Drugie wydanie pięknej książki „Stadiony Świata”, którą Joanna Bachanek stworzyła w duecie z Jackiem Cukrowiczem, to ilustrowany przewodnik po piłkarskich arenach. Piękny i wciągający, nie pozwala się oderwać nawet takim laikom w dziedzinie sportu, jak
Po tę serię zawsze sięgam z prawdziwą przyjemnością. Każdą książkę uwielbiam za mądry przekaz, chwytające za serce historie, za wielką miłość do zwierzaków i cudownie kojące opisy przyrody. Zachwycam się przepięknym językiem autorki oraz subtelną szatą graficzną ilustratorki i, egoistycznie, marzę, by Misia nigdy nie dorosła, by ciągle była małą lekarką otaczających ją zwierząt.
Czy w naszych miastach jest za dużo betonu, a dzieci spędzają więcej czasu w zamkniętych salach zabaw niż w parkach? W Jałowym Siole tak właśnie było! Ludzie popadli w skrajność i otoczyli się jedynie „bezpiecznymi” ścianami, chodnikami i wybetonowanymi placami i nikt nie dostrzegał problemu!
Max i Ahmed to rówieśnicy, każdy innej narodowości. Pewnego dnia obaj znajdują się na obczyźnie, daleko od rodzinnego kraju, każdy z innego powodu. Każdego z nich przeraża Belgia, każdego z innego powodu. Chłopcy tęsknią: Ahmed za ojcem, który zginął, ratując tonącą łódź z uchodźcami. Max za przyjaciółmi pozostawionymi w dalekiej Ameryce.
„Wszyscy mamy blizny. W środku i na zewnątrz. Dzięki nim jesteśmy tym, kim jesteśmy”. Poważnie brzmi, jak na książkę dla odbiorcy 12+, prawda? Bo też i o bardzo poważnym temacie traktuje opowieść Eve Ainswrth pt. „Strata. Gdy świat się kończy”.
Rzadko zdarza mi się tak bardzo wzruszać podczas czytania książek, a już książek dla dzieci czy młodzieży, zupełnie nie. A tutaj taka niespodzianka. Uwierzcie mi, do lektury tej książki powinny być dołączane chusteczki.
Trudno dziś zainteresować młodych ludzi czytaniem. Bezsprzecznie furorę robią książki, których akcja dzieje się w świecie magii, które pobudzają wyobraźnię i pozwalają oderwać się od rzeczywistego świata. Jak na przykład „Harry Potter” czy „Opowieści z Narni”. Po lekturze książki, która mam przyjemność zaproponować myślę, że seria o Zaklinaczce świetnie wpisuje się w ten kanon.
Bohaterami tej książki są członkowie sympatycznej rodziny, z których zdecydowanie wyróżnia się Bezimienna. To Helenka, na którą wołają w ten sposób bracia i rodzice. Dziewczynka jest przebojowa i żądna przygód. Nie boi się wyzwań, ryzykownych działań, a wykonanie telefonu do ambasady brytyjskiej nie stanowi dla niej żadnego problemu.
Fantastyka to jeden z bardziej lubianych gatunków literackich. Zaliczane do niego książki czytają chętnie młodsi i starsi czytelnicy. Ja, co prawda, nigdy tego fenomenu nie rozumiałam, ale uważam, że ważne jest, żeby w ogóle czytać. A z przyjemnością czyta się to, co się lubi. Dlatego niektórzy czytają fantastykę!
Po przeczytaniu kilku pierwszych stron myślałam, że to kolejna książka dla nastolatek. O nieszczęśliwej miłości, o przyjaźni, o zwyczajnym życiu dość przeciętnej uczennicy szkoły średniej. Każda kolejna strona utwierdzała mnie w tym, że nie miałam racji i że nie jest to tylko książka obyczajowa. Ale po kolei.
