Książki dla dzieci często opowiadają o wymyślonym świecie, w którym wyimaginowani bohaterowie przeżywają niesamowite przygody, robią rzeczy niemożliwe do wykonania w rzeczywistości. Czy tata płacze? jest całkowitym przeciwieństwem przedstawionej powyżej historii. Opisane w książce zdarzenia naprawdę miały miejsce. Rzeczywiście była mama, był tata, był Olav i był jego braciszek. I rzeczywiście tata zachorował, a po
Czy w Luwrze mieszkają Latusy, które kradną sny? Czy talerz może jęczeć, a samochód krzyczeć z bólu, mimo że nie są bohaterami bajki? Takie pytania można by zadać po lekturze książki Złodzieje snów, problem jednak w tym, że odpowiedź na nie niczego nie zmieniłaby w życiu Basi i tysięcy dzieci znajdujących się w podobnej sytuacji
Które dziecko nie marzy o zwierzątku – futrzastym, pierzastym czy pokrytym twardym pancerzem przyjacielu, który, mimo że nie potrafi mówić, darzy małego człowieczka wielką miłością i bezgranicznym zaufaniem. A skąd wiemy, że zwierzątka myślą i odczuwają emocje? Z badań naukowców, rzecz jasna, ale także z własnych doświadczeń. A teraz jest jeszcze jedno świetne i pewne
Nie, korektor nie przeoczył błędu – ta bajka jest o k a p c i u s z k u. I choć pojawia się królewna, nie ona jest tu najważniejsza.
Sięgając po takie książki, mówiące o chorobie, o śmierci, a skierowane do dzieci, zawsze zastanawiam się, do jakiej kategorii należą – literatura piękna, popularno-naukowa, poradniki? Jednak wcale nieczęsto mam taki dylemat – książek tego typu jest bowiem u nas wciąż jak na lekarstwo.
Temat choroby Alzheimera nie musi przerażać. Cukierek dla dziadka Tadka to obowiązkowa lektura dla tych, którzy uważają, że niektóre tematy są dla dzieci za trudne.
Wielki Pies to gwiazdozbiór, ale Wielki Pies to także przyczyna nadąsania taty. O co chodzi? Chodzi o wszechświat. O coś, czego kilkulatek nie jest w stanie ogarnąć umysłem – tak się zdaje dorosłym, a do czego „Droga (…) prowadziła prosto, potem skręciła w lewo”.
Uwielbiam wszystkie książki Agnieszki Frączek – ten rym, rytm, dowcip, przekaz. W każdej kolejnej widać literackie dojrzewanie autorki, która coraz śmielej bawi się słowem i formą, coraz mocniej zaznaczając swoje miejsce w sercach najmłodszych czytelników i we współczesnej poezji dla dzieci.
Istnieją wypożyczalnie filmów DVD, wypożyczalnie nart, kajaków, strojów karnawałowych, zastawy ślubnej, smokingów, samochodów, maszyn budowlanych, no i książek, rzecz jasna, potocznie zwane bibliotekami. Są jednak problemy, których w żadnej wypożyczalni rozwiązać się nie da…
Dobrze się dzieje, że sztuka „poważna”, przestała być już zarezerwowana dla poważnych, dorosłych odbiorców. Coraz częściej podejmowane są próby serwowania jej w sposób przystępny i strawny nawet dla kilkulatka.
