„Czarodziejów było wielu”, tak można powiedzieć, przyglądając się historii kultury. W baśniach i mitach roi się od cudotwórców. Trzeba jednak przyznać, że w tekstach literackich taka postać albo występuje w liczbie pojedynczej, albo w dwóch wariantach: dobrym i krystalicznie czystym oraz złym i mrocznym. A w polskiej literaturze dla dzieci istnieje dzieło, w którym czarodziejski wizerunek zaskakuje niejednoznacznością.
(więcej…)
Osoba dorosła sięga po literaturę dla dzieci i młodzieży z różnych powodów. Naturalnie, mam na myśli te sytuacje, gdy taki wybór nie jest związany z czytaniem swojemu potomkowi. Czasem po prostu nabiera się ochoty na powrót do dziecięcych lektur, albo na kontakt ze światem, w którym wszystko jest świeże, intensywne, kolorowe, bo doświadczane z zapałem i gorliwością nowicjusza. Nierzadko w takich książkach bohaterowi nie jest łatwo, ponieważ los przygotowuje dla niego niespodzianki, które na pewno do miłych nie należą.
(więcej…)
Dla osób dorosłych dzieciństwo jest okresem, który skłania je do dwóch przeciwstawnych działań: do mitologizowania tego czasu w stylu sielskim, anielskim albo do nakreślania go w konwencji mrocznej, ciężkiej poetyki psychologizowania i psychoanalizy. W kulturze mamy więc z jednej strony świetliste wspomnienia na przykład z wakacji w domu dziadków, a z drugiej ponurą wiwisekcję à la np. Ingmar Bergman.
(więcej…)
Nigdy nie wiadomo, które spośród dziecięcych zainteresowań okażą się tymi na całe życie, ale zanim młody człowiek je znajdzie, musi trochę popróbować. Rodzice, szkoła zachęcają dzieci do rozmaitych aktywności pozalekcyjnych, tak by same odkryły, w czym czują się dobrze, co sprawia im radość. Wsparcie dorosłych jest tu bardzo potrzebne. Podsuwanie dzieciom inspirujących książek, wspólne odwiedzanie muzeów, teatrów, ciekawych miejsc, podróżowanie, posyłanie na dodatkowe zajęcia – wybór jest niemalże nieograniczony.
(więcej…)
Ostatnio zapanowała bardzo pozytywna moda na wprowadzanie dzieci w tajniki historii sztuki. Po „Linnei w ogrodzie Monneta” (wyd. Zakamarki), świetnej, choć przewrotnej „(Prawdziwej!) Historii sztuki” (wyd. Muchomor), przyszła kolej na zbiór dwudziestu najbardziej znanych obrazów świata.
(więcej…)
Kto sądził, że rzeźby są martwe, ten wielce się mylił. Okazuje się bowiem, iż są w Polsce takie posągi, które wiodą życie – i to nie tylko wewnętrzne… A tchnął je w nie nie kto inny, jak autor opowieści o Panu Kuleczce – Wojciech Widłak. Przygotujmy się jednak na zupełnie nowe, nieznane dotąd oblicze pisarza. Ale od początku.
(więcej…)
Elmer jest słoniem. W wielobarwną kratkę. Niewątpliwie wyróżnia się spośród stada szaroburych słoni. Zawsze jest wesoły i dzięki niemu śmieją się inne słonie. Nie śmieją się z NIEGO, ale właśnie DZIĘKI NIEMU. Jednak pewnego dnia Elmer ma już dosyć bycia „innym”. Postanawia przyoblec się w „kolor słoniowy”. Idzie przez dżunglę i nikt go nie poznaje, wraca do swoich słoniowych towarzyszy, a nikt go nie zauważa, na dodatek wszyscy są smutni i milczący…Coś jest nie w porządku. Cała ta sytuacja śmieszy Elmera i gdy wydobywa z siebie wreszcie znajomy chichot, stado ożywa i aż turla się ze śmiechu! Gdy dzięki kroplom deszczu Elmer wraca do swego „zwykłego” wyglądu, słonie postanawiają co roku świętować ten dzień: one będą kolorowe, a jeden Elmer szary. Przepraszam, mam pytanie: jaki to dzień, bo nie chciałabym przegapić takiego święta!
(więcej…)
Co mają wspólnego trzy tytułowe słowa z najnowszej książki Anny Onichimowskiej? Na pierwszy rzut oka nic, prócz tego, że znalazły się razem na intensywnie błękitnej okładce. Jak się chwilę zastanowić, okazuje się jednak, że łączy je coś jeszcze – mogą kojarzyć się z ciepłem. I tak właśnie kojarzyły się Wielkiemu Trollowi, który mieszkał za górami, za lasami, na lodowej skale w białym zamku (…). Używał ich on, chcąc powiedzieć coś miłego na do widzenia.
(więcej…)
Każdy rozdział tej powieści poprzedzony jest delikatnie naszkicowanym rysunkiem, zapowiadającym akcję. Już pierwszy intryguje – widnieje na nim chłostany deszczem drogowskaz, z ramionami wyciągniętymi na cztery strony świata. A kiedy zaczynamy czytać, robi się tylko ciekawiej i coraz ciekawiej.
(więcej…)
Przeczytałam taką trochę „niedzisiejszą” książkę, z akcją niespieszną jak leniwy letni poranek. Książkę subtelną, delikatną, działającą na zmysły, wypełnioną smakami, dźwiękami i przedmiotami „z duszą”.
(więcej…)
