Pamiętacie te wszystkie „berki literki”, „bziki Weroniki”, „wyliczanki bez trzymanki”, „wierszyki trzeszczyki”, „banialuki do zabawy i nauki” i inne „rozwesołki”? Znawcy literatury dziecięcej rzekliby uczenie, że to wiersze nastawione na wielostronną aktywizację małego odbiorcy. Ja powiem skromniej: to wiersze, które zachęcały dziecko do zabawy. Do zabawy w słowa i do zabawy w naukę. I do
„Zmuszanie dzieci, by spały, gdy im się spać nie chce, jest przestępstwem, a tablica, która głosi, ile godzin snu dziecku potrzeba, jest absurdem” – pisał Janusz Korczak.
I znowu miłe zaskoczenie, i znowu wiem, że ktoś chciał stworzyć coś oryginalnego i niebanalnego. Że odbiorcę, tego najmłodszego i najważniejszego, potraktował poważnie. I pochylił się nad swym dziełem, i popracował, i cacko w świat wypuścił ku uciesze dzieci i ich rodziców.
Spokojnie sunąca, niebojąca się romantycznych odcieni, zachwycająca muzyczną narracją – tak najkrócej można scharakteryzować płytę „Tata śpiewa. Kołysanki”.
Przede mną płyta „Tulibabcia Tulidziadek” z kołysankami z różnych regionów Polski, sięgających do źródeł naszej tożsamości kulturowej. Wszystkie wykonane a cappella, w sposób absolutnie autentyczny, z poczuciem istniejącego pokoleniowego przekazu tradycji i rodzinnego muzykowania.
O tym, dlaczego muzyka tradycyjna jest niewyczerpanym źródłem inspiracji, czym jest biały głos i dlaczego dzieci uwielbiają kołysanki rozmawiamy z Anią Brodą – muzykiem, śpiewaczką, kompozytorką, autorką tekstów. Artystka prowadzi warsztaty kołysanek dla rodziców oraz pracuje nad płytą z piosenkami dla dzieci „A ja nie chcę spać”, która ukaże się pod patronatem Qlturki.
