Tę książkę wyróżnia bardzo smutny początek. Główny bohater, pies Kostek, umiera, ale nie trafia do psiego nieba. Dlaczego? Czyżby nie żył dostatecznie dobrze? Czyżby za mało pomagał rodzinie, z którą mieszkał? (więcej…)
„Dom”, to już piąta część przygód Pana Kuleczki – nieco pękatego i piekielnie kochanego staruszka o gołębim sercu i anielskiej cierpliwości. Ta ostatnia przydaje mu się po stokroć, bo pod opieką ma w końcu nie lada drużynę. Numer jeden – kaczka Katastrofa. Wariatka i cudowna gapa. Wiecznie nieszczęśliwa z powodu swoich za małych skrzydełek, na których nigdzie nie poleci. I jeśli można się gdzieś wywrócić, ona zrobi to na pewno. Myśli bardzo niekonwencjonalnie i twórczo. Numer dwa – pies Pypeć. Filozof, myśliciel nałogowy. W porównaniu do Katastrofy, racjonalista. Uwielbia się przytulać. Pełni rolę starszego brata, ale nie marudzi, jak się go podrapie za uszkiem. Przy Panu Kuleczce robi się bardzo malutki i równie bezbronny. Numer trzy – mucha Bzyk-Bzyk. Mucha jak mucha. Mała, ruchliwa i bzyczy. Wszędzie jej pełno. Jedyne, co można od niej usłyszeć, to „Nie!”. Wzbudza czułość i troskę. Bo malutka i może się zgubić.
(więcej…)
Bajki mają to do siebie, że można je odczytywać na wielu poziomach. Tutaj mamy kulawego księcia z przerośniętym sercem i niezadowoloną z życia królewnę. Życie tak plecie, że spotykają się, albo raczej wpadają na siebie i bardziej chyba z braku alternatywy, niż z potrzeby serca dalej postanawiają pofrunąć razem.
(więcej…)
Kiedy staram się przywołać w pamięci klasyczne baśnie, zawsze przed oczami staje mi zbiór utworów Andersena – ten z Królowa Śniegu w saniach na okładce, ilustrowany przez Jana Marcina Szancera, w przekładzie Stefanii Beylin.
(więcej…)