Pan i pani szop są czyściochami. Bez wytchnienia piorą i sprzątają, ale mają też wielkie zmartwienie: ich dzieci okropnie się brudzą! Co rodzice upiorą, małe szopy natychmiast ubłocą, zatłuszczą i zaplamią, robiąc przy okazji straszliwy bałagan. Czy jest coś, co sprawi, że te dwa światy się połączą? Że dzieci zaczną sprzątać (przynajmniej od czasu do czasu), a rodzice pozwolą sobie na odrobinę szaleństwa? (więcej…)
Wielką sztuką jest napisać książkę dla starszych dzieci o nietolerancji, prześladowaniach ze względu na pochodzenie, biedzie, ciężkiej pracy w poniżających warunkach, a w końcu chorobie i śmierci młodej osoby. Jeszcze większą zrobić to tak, żeby książka nie przygniotła swym ciężarem i nie pozostawiła po sobie ruin i zgliszczy. A właśnie dokładnie taką pozycją jest powieść Cynthii Kadohaty, o egzotycznie brzmiącym tytule: „Kira-kira”.
Nie, nie, proszę nie rzucać gromów pod adresem korektora – naprawdę KrUlewna przez „u”, i to Śnieżka, na dodatek. A dlaczego tak? Bo ma być inaczej niż dotychczas i „bez cenzury”, jak pisze autor; bo ma być tak, jak naprawdę było, a książka ta to „(…) jedyna prawdziwa wersja wydarzeń”.
(więcej…)
Czy w Luwrze mieszkają Latusy, które kradną sny? Czy talerz może jęczeć, a samochód krzyczeć z bólu, mimo że nie są bohaterami bajki? Takie pytania można by zadać po lekturze książki Złodzieje snów, problem jednak w tym, że odpowiedź na nie niczego nie zmieniłaby w życiu Basi i tysięcy dzieci znajdujących się w podobnej sytuacji co ona.
(więcej…)
„Wiejemy do lasu!” Lyn Gardner to książka, która od wstępu trzyma czytelnika w napięciu. Ta pełna szybkiej akcji, niepokoju, lęku, czasem poczucia bezradności fascynująca opowieść, jest jednocześnie obrazem zdecydowanego działania, determinacji, odpowiedzialności i dojrzałości, jaką musi się wykazać główna bohaterka.
(więcej…)
Pewnego dnia mały Pascalet, wbrew zakazom ojca, wymyka się pod jego nieobecność nad rzekę – do miejsca, o którym marzył i śnił już od dawna; które w dziecięcej wyobraźni symbolizuje wolność, coś tajemniczego, cudownego – coś, obok czego w chłopięcej podświadomości widnieje napis „koniecznie doświadczyć”. Nad rzeką spotyka chłopca – Cygana, wraz z którym przeżywa trwającą kilka dni przygodę – doświadcza upragnionej wolności, uczy się przezwyciężać strach – choć w dużej mierze zrodzony w jego wyobraźni.
(więcej…)
Żałuję, że kiedy ja chodziłam do szkoły, nie było takiej książki. O ileż ciekawsze mogłyby być lekcje fizyki, gdyby ktoś w tak przejrzysty, a zarazem fascynujący sposób przybliżył nam kwestie czarnych dziur, galaktyk, planet i gwiazd, jak zrobił to duet rodzinny Hawkingów. O ileż szerszą miałabym wiedzę w tym zakresie… (więcej…)
Pierre Gripari w bardzo ciekawy sposób opowiedział dwanaście historii, które łączy miejsce wydarzeń. Wszystkie dzieją się na paryskiej ulicy Broca lub w jej pobliżu, lecz w różnym czasie i przestrzeni. Każde z opowiadań zachwyca swą prostotą, niekiedy dziecięcą wręcz narracją.
(więcej…)
Ta książka bardzo mnie zaskoczyła. Nie spodziewałem się, że dzieło wyróżnione prestiżową amerykańską National Book Award okaże się pospolitym czytadłem dla dorastających dziewcząt, w dodatku przesłodzonym i mdłym jak tania woda kwiatowa. Autorce udało się uniknąć wszelkiej oryginalności, zarówno w warstwie fabularnej, jak i językowej. Książka powiela ograne motywy i schematy, nie dodając do nich niczego nowego, świeżego, zaskakującego. W efekcie wakacyjna przygoda czterech sióstr (oczywiście półsierot), ich taty (oczywiście roztargnionego naukowca) i psa (oczywiście kudłatego i kochanego) – zamiast wciągać i frapować – najzwyczajniej nudzi.
(więcej…)
Nie każde dzieciństwo jest usłane różami; nie każde dziecko może uciec przed niezrozumiałymi sytuacjami w sen, znaleźć ukojenie w sennych marzeniach.
(więcej…)