Tak mogłabym rozpocząć opowieść poświęconą bohaterce książki, którą po raz pierwszy przeczytałam przed laty, a powróciłam do niej kilkanaście dni temu. Jako czytelniczka, tropiąca obiegowe motywy i wątki, mogłabym dodać: „Dobre wróżki są piękne. Chodzą we wspaniałych sukniach. Czynią dobro i pojawiają się wtedy, gdy bardzo potrzebujemy ich pomocy”. Gdybym jednak zdecydowała się na taką narrację, minęłabym się z prawdą. Spotkałam bowiem wróżkę, która – choć była szlachetna, dobra i wspaniała, serdeczna oraz pomocna – nosiła brzydkie, workowate sukienki, garbiła się, miała liczne zmarszczki i mieszkała w ruderze, a nie, na przykład, w kryształowym pałacu.

(więcej…)