W przestrzeni zainspirowanej malarstwem Tadeusza Makowskiego, choreografka, Izadora Weiss, przy pomocy aktorów, tancerzy i muzyki uruchamia teatr marionetek. Wiedzione dźwiękami skrzypiec wędrują w poszukiwaniu szczęścia. Czy odkryją, kto kieruje ich życiem, kim jest niewidzialny władca? W poetyckiej scenerii, na pograniczu jawy i snu, wraz z tańczącymi bohaterami spektaklu, poznajemy tajemnicę lalkowego istnienia.
Przedstawienie jest współprodukcją Teatru Lalka i Festiwalu Nowe Epifanie.
Reżyserka o spektaklu
„Od lat buduję swój teatr na niezawodnym fundamencie muzyki. Wierzę w to, że właśnie muzyka jest kluczem do zrozumienia piękna i harmonii świata. W moim teatrze wszystko tworzy tajemniczą całość. To świat, gdzie muzyka, taniec, poezja i obrazy łączą się, żeby widz oderwał się od szarej rzeczywistości i swoich kłopotów. Chcę, żeby poczuł, że piękno, za którym tęskni każdy człowiek, może zagościć w jego sercu, jeśli podda się magii teatru. Marionetki są takimi magicznymi istotami. Jeśli one też potrafią odnaleźć się w muzyce, to w moim przekonaniu każdy wrażliwy widz, niezależnie od swojego wieku, przeżyje wraz z nimi chwile radości. Tadeusz Makowski był wspaniałym malarzem właśnie dlatego, że w bardzo prostych liniach i barwach swoich bohaterów potrafił wyczarować wiele ludzkich emocji i nadać im siłę dotarcia do widza w najprostszych wzruszeniach. Jestem szczęśliwa, że dzięki scenografowi Janowi Polewce mam możliwość ożywienia dziecięcych postaci z obrazu Makowskiego na scenie i połączenia ich naiwnego tańca z najwyższej klasy umiejętnościami moich wspaniałych artystów z Białego Teatru Tańca, który za dwa miesiące rozpocznie stałe występy w Warszawie. Jestem szczęśliwa, że Grzegorz Turnau napisał piękne piosenki do wybranych przeze mnie wierszy Leśmiana, bo stanowią one kontrapunkt do muzyki Bacha, Wieniawskiego i Bacewicz granej na skrzypcach przez moją córeczkę tak pięknie, że samo jej słuchanie wystarczyłoby, żeby przenieść się w świat marzeń.”
Izadora Weiss
Scenariusz, choreografia, reżyseria i opracowanie muzyczne: Izadora Weiss
Scenografia i lalki: Jan Polewka
Muzyka do piosenek: Grzegorz Turnau, Jerzy Wysocki
Aranżacje: Paweł Piątek
Przygotowanie wokalne: Aldona Krasucka
Asystent reżysera: Mirosława Płońska-Bartsch
Skrzypce: Weronika Weiss
W obsadzie: Michał Burbo, Beata Duda-Perzyna, Roman Holc, Agnieszka Mazurek, Wojciech Pałęcki, Anna Porusiło-Dużyńska, Wojciech Słupiński oraz tancerze Białego Teatru Tańca: Beniamin Citkowski, Naomi Citriniti (gościnnie)
Biogramy twórców
Reżyserka: Izadora Weiss
Absolwentka Szkoły Baletowej i Akademii Muzycznej w Warszawie. Autorka choreografii do trzydziestu spektakli operowych prezentowanych na scenach krajowych oraz w USA, Francji, Irlandii, Niemczech, Luksemburgu, Holandii i Finlandii. Przełomowym jej spektaklem stał się Pierwszy Koncert skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego. Jiři Kylián zaprosił ją do Nederlands Dance Theater na staż choreograficzny. Wielokrotny pobyt w tym zespole dał jej szansę doskonalenia warsztatu u jego boku, oraz takich twórców jak Hans van Manen, Ohad Naharin i Paul Lightfoot. Jest założycielką i dyrektorem artystycznym Bałtyckiego Teatru Tańca. W ciągu ośmiu lat zrealizowała w nim piętnaście autorskich spektakli między innymi Romeo i Julia, za który Izadorę Weiss uhonorowano Pomorską Nagrodą Artystyczną. W Warszawskiej Operze Kameralnej wyreżyserowała światową premierę tryptyku Haendla Tre Donne Tre Destini. „Rzeczpospolita” uznała tę realizację za jedno z najważniejszych wydarzeń roku teatru muzycznego w Polsce. W 2011 Izadora Weiss zaprezentowała na scenie Teatru Narodowego w Warszawie Święto wiosny Igora Strawińskiego w jej choreografii. Jiři Kylián zgodził się przekazać BTT swoje choreografie i połączyć je w jednym wieczorze ze spektaklami Izadory Weiss . Sen Nocy Letniej według Szekspira w jej choreografii do muzyki Gorana Bregovića uznano w mediach brytyjskich za najlepszą premierę teatru tańca na świecie w roku 2013. Kolejny projekt Izadory Weiss, Jiřiego Kyliána i BTT to Niderlandy. Nagrodzono go tytułem najlepszego spektaklu roku w Gdańsku, a Izadora Weiss po raz drugi otrzymała nagrodę im. J. Kiepury dla najlepszego choreografa w Polsce. Została też odznaczona przez ministra kultury i sztuki medalem „Gloria Artis”. W 2015 roku odbyły się premiery Burzy według Szekspira oraz Fedry według Racine’a. Obie choreografie powstały do muzyki Mahlera. Drugi spektakl był prezentowany w londyńskim teatrze The Place i zyskał tam tytuł największego w Londynie tanecznego wydarzenia miesiąca. Ostatnią jej gdańską premierą jest Tristan & Izolda do wybranych przez choreografkę kompozycji Krzysztofa Pendereckiego. Ta oraz trzy inne jej choreografie były prezentowane w Petersburgu na „Diaghilev International Festival of Arts” Projekt został zrealizowany już pod nową nazwą zespołu Biały Teatr Tańca, przy wsparciu Stowarzyszenia Ludwiga van Beethovena oraz Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego. Rok 2017 zaowocował premierą autorskiego spektaklu Darkness , który Izadora Weiss zrealizowała w Polskim Balecie Narodowym na zaproszenie dyrektora Krzysztofa Pastora. To kontynuacja demonstrowania niezgody na przemoc wobec kobiet, która według choreografki jest w naszym społeczeństwie notorycznie lekceważonym problemem. Izadora Weiss jest obecnie skupiona na budowaniu stałego zespołu Białego Teatr Tańca w Warszawie. Temu, między innymi, służył autorski projekt Eros Thanatos inspirowany malarstwem Jacka Malczewskiego z muzyką Karola Szymanowskiego i Peterisa Vasksa. Spektakl został zrealizowany na gościnnej scenie Teatru Polskiego Andrzeja Seweryna. Do obu tych dzieł choreograficznych Izadora Weiss zaprojektowała dekoracje i kostiumy.
Autor muzyki: Grzegorz Turnau
Kompozytor, piosenkarz i pianista, autor tekstów, aranżer. Gry na fortepianie uczył się w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I stopnia im. Ignacego Paderewskiego w Krakowie. Studiował filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2016 roku kierownik muzyczny Teatru Lalka. Przez 13 lat związany z Piwnicą pod Baranami. W 1991 roku ukazał się jego debiutancki album Naprawdę nie dzieje się nic. Od tego czasu wydał 16 solowych albumów i uczestniczył w kilkudziesięciu innych projektach fonograficznych. Komponuje muzykę dla filmu i teatru, m.in. od wielu lat współpracując z reżyserem Jarosławem Kilianem; jest też autorem większych form muzycznych. Laureat wielu nagród, m.in.: 9 Fryderyków, 2 Wiktorów, Grand Prix Festiwalu w Opolu. Otrzymał medal Gloria Artis i Złoty Krzyż Zasługi. W 2016 roku został laureatem Nagrody Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki.
Scenograf i twórca lalek: Jan Polewka
Scenograf, malarz, reżyser, autor adaptacji scenicznych i przekładów sztuk. W latach 1990 – 1998 dyrektor krakowskiego Teatru Lalki i Maski „Groteska”.
Współpracuje z teatrami dramatycznymi, lalkowymi i operą. Reżyser i scenograf własnych spektakli dziecięcych i młodzieżowych dla Teatru TV: Towarzystwo Pana Brzechwy, Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki oraz spektaklu autorskiego Miromagia, inspirowanego malarstwem hiszpańskim, nagrodzonego Gran’ Premio na Festiwalu Stregagatto w Rzymie. Także autor projektów dla sceny marionetek Warszawskiej Opery Kameralnej, plakatów teatralnych i ilustracji do baśni. Z Teatrem Lalka współpracuje po raz pierwszy.