Zuziki, czyli Zuzia (lat 11) i jej bracia – Jaś (16 lat) i Franio (4 lata). A ściślej „Zuziki. Wesołe historie” to zespół stworzony przez dziewczynkę, która gra, śpiewa i ćwiczy karate. Sama również tworzy teksty i melodie, przenosząc widziane swoimi oczami historie z życia codziennego na nutowy papier. Tworzy i jednocześnie odtwarza skomponowane piosenki.
W trzecią sobotę października udaliśmy się na MeloKoncert. I właśnie tu, na samym początku, ja się pytam, dlaczego? Dlaczego ja odkryłam te koncerty TAK późno! Dopiero teraz, przy trzecim dziecku?!
Pierwszą płytę Muzolaków miałam okazję przesłuchać w styczniu ubiegłego roku. Nie ukrywam się, że ucieszyła mnie wiadomość, że ukazała się kontynuacja. Poprzednia płyta rewelacyjnie spisała się w pracy z przedszkolakami zarówno jako pomoc dydaktyczna na zajęciach, jaki i do wykorzystania podczas uroczystości okazjonalnych oraz jako płyta chętnie słuchana przez dzieciaki w czasie wolnym.
Niedługo zespół Arka Noego będzie świętował dwudziestolecie istnienia. Z pierwszego składu w zespole pozostali dorośli. Dzieci, które śpiewały „Nie boję się, gdy ciemno jest” urosły i pewnie mają już własne dzieci. Jednak zespół istnieje cały czas i nadal śpiewa piosenki, które potem nucą rówieśnicy wykonawców.
Tych bohaterów pamiętam jeszcze ze swojego dzieciństwa. Może nie byłam wtedy przedszkolakiem, ale nie byłam też na tyle duża, żeby oglądanie programów z ich udziałem było powodem do wstydu. Jak się okazuje, Miś i Margolcia bawią i uczą kolejne pokolenia.
Wydawać by się mogło, że w 2010 roku podczas obchodów 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina, zostało już powiedziane na jego temat wszystko. Były koncerty, całe maratony koncertów, był Konkurs Pianistyczny, były wystawy, plenery, przedstawienia, był Chopin na ludowo, na jazzowo, był dla dorosłych, dla dzieci, był w Polsce i za granicą. Od tego czasu upłynęło
Muzyka dla dzieci – cóż, powiedzmy sobie szczerze – nie wygląda, a w zasadzie – nie brzmi – u nas najlepiej. Elektronicznie przetworzone dźwięki, mało wyszukane rytmy dyskotekowe i teksty pozostawiające wiele do życzenia – to obraz tego, co w muzyce dla dzieci piszczy (dosłownie). Są jednak projekty, które rzucają nowe światło na tę kwestię;
„Muzolaki – przedszkolaki” – jak to śpiewnie brzmi, prawda? Muzykalne dzieciaki śpiewają ciepłym głosem niezwykle przyjemne dla ucha piosenki, które zachwycają i małych, i dużych. Gdzie? Na płycie, pt. „Piosenki dla dzieci. Muzolaki”.
Od jesieni Teatr Atofri gra koncertowo. W maju na płycie „Lulajki” rozćwierkały się gliniane ptaszki, ku radości maluszków oraz ich rodziców. Trochę to trwało. Najmniejsze szkraby odrobinę podrosły. Wieczory stały się długie, w sam raz na kołysanki, utulanki, wyliczanki. Ciepłe sale widowiskowe przyjemniejsze niż mokre place zabaw. Zadźwięczało.
Muzyka łagodzi obyczaje i łączy pokolenia. To prawda stara jak świat, ale kiedy ma się przed sobą taką publikację, nie ma już naprawdę żadnych wątpliwości. „Tak się bawią i śpiewają dzieci” to zbiór tańców i piosenek, przy których bawiło się kilka pokoleń ludzi, znane i lubiane utwory, które są okazją do wspaniałych zabaw i wspomnień.
