O wielkości i zasługach Fryderyka Chopina nie trzeba przekonywać nikogo, nawet dzieci. Większość z nich kojarzy z pewnością postać z rozwianym włosem, a te starsze prawdopodobnie ze szkolną wycieczką odwiedziły już lub wkrótce odwiedzą Żelazową Wolę.
Kiedy staram się przywołać w pamięci klasyczne baśnie, zawsze przed oczami staje mi zbiór utworów Andersena – ten z Królowa Śniegu w saniach na okładce, ilustrowany przez Jana Marcina Szancera, w przekładzie Stefanii Beylin.
Jest w utworze Juliana Tuwima pt. „Pan Maluśkiewicz i wieloryb” coś, co sprawia, że wiele osób, nawet tych całkiem dorosłych, kiedy pyta się je o ulubiony wiersz z dzieciństwa lub dzieciństwa ich dzieci, wymienia ten właśnie tytuł. Może to niezaprzeczalny talent autora, który po mistrzowsku wyprawił niewielkich rozmiarów bohatera na spotkanie z największym z morskich
„Gryzmoły dla ślimaka”, to muszę zaznaczyć na początku, są wyjątkiem wśród przedstawianych do tej pory książek. Z całą pewnością nie jest to literatura piękna; zdecydowanie bliżej im do kolorowanki, choć i od tego gatunku dzieli je spory dystans. Jak zaznacza sam autor, będący malarzem – książka ta „(…) powstała z myślą o dzieciach i dla
„Głowa Meduzy” to mit opowiadający o dzielnym Perseuszu, którego niegodziwy król Polidektes wysłał na pewną śmierć. Nakazał mu bowiem odcięcie głowy Meduzie – strasznej i przerażającej Gorgonie, której wzrok zamieniał ludzi w kamień, a wielkie i spiczaste szpony rozszarpywały na strzępy.
„Ale o co chodzi?” – może zapytać najmłodszy czytelnik, a właściwie oglądacz, gdy wpadnie mu w ręce „Czerwony Kapturek” w wykonaniu (bo powiedzieć z ilustracjami, to za mało) Kvéty Pacovskiej.
Są autorzy, których książki tłumaczy się na wiele języków, są wznawiane i czytane na całym świecie. Do takich z pewnością zaliczyć można Uri Orleva, izraelskiego prozaika polskiego pochodzenia – jego powieści i opowiadania czytają dzieci od Danii po Chiny i Japonię. I tu właśnie pojawia się pewien problem – czytają wszędzie, ale nie w Polsce.
Książka Beaty Sroki nie jest, jak sugerowałyby tytuł i okładka, historią kryminalną o przerzucie nielegalnych towarów przez granicę. To pomysłowa, pełna wdzięku i humoru opowieść o dziecięcym marzeniu posiadania czworonożnego przyjaciela i trudnościach związanych z jego realizacją.
Bardzo mnie cieszy, gdy wspaniali graficy i ilustratorzy odkrywają swoje talenty pisarskie czy poetyckie. To właśnie dzięki podwójnym zdolnościom niektórych artystów do naszych rąk trafiają niezwykłe książki autorskie – spójne, dopracowane w każdym calu, w których narracja prowadzona jest równolegle w słowach i obrazach. Bo któż lepiej odgadnie zamysł i intencje autora, niż on sam?
Na polskim rynku książek dla dzieci coraz liczniej reprezentowana jest literatura z kraju wiatraków i tulipanów. Przed kilkoma laty przybyła żabka Maksa Velthuijsa, „Julek i Julka” Annie M.G. Schmidt z ilustracjami Fiep Westendorp, a zupełnie niedawno, mniej więcej w tym samym czasie co biała króliczka Miffy Dicka Bruny, na swym czerwonym dźwigu zajechał „Pluk z
